Budzieszyn (woj. mazowieckie) najpierw nazywał się Zbudzieszyn, a później Budziszyn. Według tradycji nazwa pochodzi od „zbudzenia synów”. A było to tak…
W XII wieku podczas jednej z wypraw grabieżczych na teren Mazowsza, Jaćwingowie planowali napaść nocą na polskich rycerzy. W obozie wszyscy, łącznie ze strażnikami, pogrążeni byli we śnie. Pośrodku stał ołtarz polowy z obrazem Matki Boskiej. Gdy Jaćwingowie już już mieli zacząć mordować, oślepił ich blask bijący z obrazu Madonny. Jasność zbudziła też rycerzy, którzy dali odpór agresorom. Wkrótce obok ołtarza wytrysnęło źródełko. Okazało się, że woda z niego leczy choroby oczu. Do Budzieszyna zaczęli przybywać wierni…
W 1450 roku niedaleko źródełka powstała kaplica, gdzie przechowywano cudowny obraz. Drewniany kościół pod wezwaniem Najświętszej Panny Maryi wybudował Michał Goliginowicz, właściciel dóbr wyszkowskich i mokobodzkich. Świątynia przetrwała do 24 października 1819 roku, kiedy to wydano dekret zezwalający na przeniesienie cudownego obrazu do nowego, murowanego kościoła w Mokobodach. Kościół w Budzieszynie został rozebrany (ale z jego drewna powstał istniejący do dziś kościół w Jarnicach).
Choć w Budzieszynie nie było świątyni, wierni przybywali do źródła. W 1874 r. naczelnikiem powiatu siedleckiego był niejaki Kalińskij, Rosjanin. Cierpiał on na chorobę oczu – groziła mu utrata wzroku. Zdesperowany udał się do Budzieszyna, przemył oczy wodą i… wydarzył się cud – został uzdrowiony. Od tej pory naczelnik starał się u swoich zwierzchników o pozwolenie na ponowne wybudowanie kaplicy. Tak też się stało. Kaplicę o wymiarach 7 x 6 x 5 metrów wybudował z własnych funduszy Jan Popowski. Umieszczono w niej kopię obrazu Matki Bożej Budzieszyńskiej. Ta kaplica została rozebrana w 1986 roku i na jej miejscu powstała większa murowana świątynia.
Cudowne źródło znajduje się ok. 260 metrów od kościoła, przy drodze do wsi Męczyn. Po obu stronach drogi stoją stacje różańca fatimskiego i inne bardzo kolorowe figury świętych.
Teren źródełka jest ogrodzony. Przy wejściu stoi spory kamień z tablicą informującą o historii tego miejsca. Po lewej stronie idąc do źródła, mijamy ołtarz z kamienia. Stanął na miejscu ołtarza polowego, który był w obozie Polaków w czasach walk z Jaćwingami. W ołtarzu znajduje się kopia cudownego obrazu. Niemal naprzeciw ołtarza, po prawej stronie, na kamieniu widoczne są dwa wykucia w kształcie stóp (o wymiarach 22x10x3cm oraz 20x12x5 cm). To podobno ślady stóp Matki Boskiej, bo według innego podania, blask, który obudził rycerzy, pochodził nie z obrazu, ale z postaci stojącej na kamieniu.
Samo źródło jest ocembrowane. Nad nim w 1947 roku mieszkańcy jako wotum za ocalenie wybudowali grotę z figurą. Obok leży mnóstwo plastikowych butelek, do których można wlewać wodę „na wynos”. To dar mieszkańców dla pielgrzymów.
Przeczytajcie także:
Nowy Korczyn – cudowna woda św. Kingi
Polańczyk – źródło koło sanktuarium
Łódź Łagiewniki -kapliczki w lesie
Miłkowice Maćki – cudowna woda i ambona
Krasnobród – kapliczka „Na Wodzie”
Proszę wycieczki 
Piękne miejsce, w którym łączy się sacrum, historia, kultura…..szkoda, że dom parafialny jest opustoszały, oby to miejsce ocalało i nie poszło w zapomnienie….
PolubieniePolubione przez 1 osoba