Było ich siedem, więc nazywano je Siedmioma Braćmi. Powstały w XVIII wieku. Pięć rozebrano w latach 70. XX wieku. Ocalałe dwa niedawno zostały wyremontowane. Dwaj bracia stoją w Międzylesiu (woj. dolnośląskie) przy ul. Sobieskiego (dawna Kralicka). To domy tkaczy.
W XVIII wieku w Międzylesiu rozwinął się przemysł tkacki (produkcja płótna i sukna z lnu uprawianego w okolicy). Głównym wytwórcą i organizatorem handlu była rodzina kupiecka Ludwigów, współpracująca najpierw z domami handlowymi Wiednia, Pragi i Wrocławia, a później i Tyrolu, Szwajcarii, Holandii, Hiszpanii i Portugalii. Prowadzony też handel z Ameryką. W Międzylesiu było wtedy ponad sto warsztatów. Miejscowi tkacze pracowali we własnych domach, a dla sprowadzanych, bardziej wykwalifikowanych, budowano zespoły nowych domów.
Rozwój Międzylesia zahamowały wojny napoleońskie, które pozbawiły warsztaty rynków zbytu (wprowadzenie przez Napoleona w 1806 roku blokady kontynentalnej). W połowie XIX wieku tkactwo odrodziło się, ale już jako bawełniane i w odmianie przemysłowej.
Domy tkaczy w Międzylesiu są drewniano-murowane. Miały wysokie, ostre dachy kryte gontem, pod którymi kryły się dwupoziomowe poddasza. Od strony ulicy domy miały podcienia. Warsztaty mieściły się na parterze, a pomieszczenia mieszkalne na piętrach.
Przed II wojną światową w domkach umieszczono mini muzeum regionalne. Eksponowano w nim wnętrza chałupniczych warsztatów tkackich. Siedmiu Braci istniało co najmniej do 1945 roku. W 1969 roku były tylko cztery domy, a w 1972 roku – dwa. Ocalałe, w 2019 roku częściowo zrekonstruowano, zachowując podcienia oraz portale i okna w opaskach. Będzie mieścić się w nich muzeum.
Przeczytajcie także:
Supraśl – domy tkaczy i Citroen
Proszę wycieczki 